Umowy o pracę można również klasyfikować według rodzaju pracodawcy: sektor prywatny, sektor publiczny lub organizacja non-profit
Specyficzny rodzaj umowy pomiędzy pracodawcą (spółdzielnią) a pracownikami będącymi członkami spółdzielni. Musi leżeć w interesie obu stron. W ramach tej umowy pracownik wykonuje obowiązki na rzecz spółdzielni, a spółdzielnia go zatrudnia, płaci i uczestniczy w nadwyżce bilansowej netto.
Ustaje z chwilą wyboru obowiązku świadczenia pracy w charakterze pracownika. Przede wszystkim jest podstawą stosunków pracy w organizacjach politycznych i społecznych. Wygasa z chwilą wygaśnięcia zezwolenia na z góry określony okres czasu. Z chwilą rozwiązania umowy pracownikowi przysługuje odprawa w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia.
Umowa cywilnoprawna jest formą zatrudnienia uregulowaną w Kodeksie Cywilnym. Ten rodzaj umowy jest popularny, ponieważ zapewnia swobodę wyboru sposobu wykonywania pracy. Kontrahenci są formalnie niezależni od pracodawców. W zależności od rodzaju umowy, pracodawca (w tym przypadku zwany zleceniodawcą) zatrudniający na podstawie stosunku cywilnoprawnego ponosi mniejsze koszty związane z zatrudnieniem oraz ma możliwość szybkiego zakończenia współpracy.
Umowy o pracę można również klasyfikować ze względu na rodzaj pracownika, którego dotyczą: na pełny etat, na część etatu, na czas określony lub kontrakt
Umowy o pracę można podzielić ze względu na czas trwania i rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika – podobnie jak w przypadku zmiany pracy. Przed wyborem formy zatrudnienia należy zrozumieć, czym charakteryzuje się dana forma zatrudnienia oraz jakie warunki trzeba spełnić, aby móc ją zaoferować pracownikowi.
Umowy o pracę różnią się także liczbą godzin, które pracownik musi przepracować w danym okresie rozliczeniowym. Dlatego czas jest istotnym elementem każdej umowy. Klauzula ta określa, ile godzin pracy pracownik musi przepracować każdego dnia lub tygodnia. Umowy o pracę mogą być w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy – 1/2, 1/4, a nawet 1/8 lub 3/4.
Z drugiej strony, jeśli pracownik pracuje na indywidualnych warunkach, lepiej jest ustalić je w osobnym dokumencie, który może służyć jako umowa o pracę (zarządzenie pracodawcy może również określać niektóre z tych warunków, ale w wielu przypadkach , Takie podejście jest niepraktyczne).
Umowy o pracę można podzielić na trzy główne typy: na czas określony, na czas nieokreślony i na okres próbny
Umowa o pracę na okres próbny może poprzedzać każdą umowę o pracę na czas określony i nieokreślony. Jest to szczególny rodzaj umowy, który przewiduje okres próbny, który umożliwia pracodawcy sprawdzenie umiejętności zawodowych i przydatności pracownika, a pracownikowi jego predyspozycji do określonej pracy i warunków zatrudnienia. Zawarcie takiej umowy nie jest obligatoryjne i zależy wyłącznie od woli stron, ale zawsze musi to być pierwsza umowa pomiędzy tym samym podmiotem. Czas trwania okresu próbnego jest ograniczony przepisami prawa i nie może przekroczyć 3 miesięcy.
Umowy o pracę na czas określony lub nieokreślony – umowy na czas określony oraz umowy na czas nieokreślony (warto pamiętać, że po podpisaniu trzech umów o pracę na czas określony, umowa automatycznie staje się umową o pracę na czas nieokreślony!).
Te umowy o pracę można podzielić na umowy na czas nieokreślony i na czas określony. Umowa o pracę na czas nieokreślony byłaby umową zawartą na czas nieokreślony. Z kolei umowy na czas określony to umowy zawierane na okres próbny, na czas określony oraz o pracę na czas określony. Umowa na czas określony, zgodnie z wolą stron umowy lub realizacją przepisów prawa, ulega rozwiązaniu z upływem oznaczonego okresu lub z chwilą wykonania czynności.
